Placówka w formie książkowej ukazała się w 1886 r. Głównym wątkiem w powieści jest sytuacja mieszkańców wsi w zaborze pruskim w II połowie XIX w. Pisarz w swym utworze realistycznie przedstawił życie polskiego chłopstwa, w tym głównego bohatera, Józefa Ślimaka, z całym bagażem jego wad, takich jak: konserwatyzm, ciemnota, zacofanie, upór, zapalczywość, bierność lenistwo. Poznajemy sytuację, jaka panowała w Polsce po uwłaszczeniu. Główny bohater utworu uosabia najważniejsze cechy ówczesnego chłopa - nie potrafi samodzielnie podejmować decyzji, brak mu wiedzy i wykształcenia, boi się wszystkie go, co jest nowe, a ziemia jest dla niego świętością. Prus w doskonały sposób przedstawił wizerunek chłopa z końca XIX w., a dzieło jest jednym z najlepszych przykładów powieści realistycznej i naturalistycznej.